متاسفانه طی چند وقت اخیر شاهد بروز بداخلاقی های رسانه ای و نیز برخوردهای عجولانه ی مدیران در سطح استان و شهرستان ها بوده ایم و نکته ای که در این مقال در بوته ی بی مهری و کم توجهی قرار گرفته نبود متر ومعیار مناسبی جهت تمییز دادن نقد درست و سازنده از توهین و افترا می باشد.
به گزارش پایگاه تحلیلی خبری آذرباخیش هر از چند گاهی شاهد بروز برخوردهای قهر آمیزی در عرصه ی رسانه ای هستیم و می خواهیم در سطوری اندک با قلمی شکسته به واکاوی این مورد پرداخته تا در بن اول به خویش و در ادامه به کسانی که قلم را بازیچه ی هدف های خود می نمایند متذکر شویم.
امروزه با گسترش فضای مجازی و سهل الوصول شدن مخابره مطالب و اخبار لزوم آن می رود بیش از پیش ادب و عرف رسانه ای را در نظر گرفته و در صدد انتقال درست و بجای مفاهیم چه در قالب خبر، طنز و یا نقد باشیم.
آشنایی کامل به اصول اولیه نگارش و نیز علم به قانون در باره توهین و نشر اکاذیب برای نویسندگان و خبرنگاران امری بدیهی است و انتظار می رود نگارنده ی مطلبی در این مقوله اطلاعات کافی را دارا باشند.
در مورد اخیر که در شهرستان خوی به وقوع پیوست ابتدا باید تاثر نگارنده بابت بروز و اجرای چنین حکمی را پذیرا بوده و در ادامه بخواهیم از طرفین در فضایی بدور از سیاسی کاری و آن هم در چارچوب اخلاق نسبت به رفع نمودن سوء تفاهم ها اقدام نمایند.تمامی این رفتارها ناشی از کنش های روانشناختی است که در لحظه افسار پاره نموه و عنان از کف هر دوطرف می برند.
حال این نکته برای نگارنده جای تامل داشته که انگیزه و هدف نویسنده برای بیان توهین و انتقاد از یک مسئول صرفا عرضه نمودن خود در فضای رسانه ای شهر بوده و یا هدف قصد خدمت و بیان کمبود ها ،که تصور مورد اخیر کمی دور از ذهن می باشد.
اشخاصی که با دست یازیدن به حیل و طرق مختلف سعی در مخدوش نمودن چهره های سیاسی شهر و مسئولین در قالب طنز و دل نوشته می نمایند باید به عواقب کار علم و آگاهی داشته و بهتر می بود در بیان نقد از اساتید بنام شهر چند جلسه ای تلمذ نموده تا شاهد چنین بی آبرویی نباشیم.
این اتفاق در ظاهر شاید یک عمل قانونی بوده اما در عرصه ی رسانه ای شهر و استان با بزرگنمایی مواجه شده است و به نوعی به تمامی خبرنگاران بواسطه ی نسبت دادن یک نویسنده ی گمنام به خبرنگار توهین شده است .
اگراین رفتار نابجا و انتقاد توهین آمیز از طرف خبرنگاران متعهد و آگاه به حیطه ی کاری خود بروز می نمود(آنهم بر فرض محال ) با شناختی که از این مسئول دلسوز داشته ایم چنین بر مواضع به حق خود پافشاری نمی نمود و صد البته با گذشت موجبات شرمندگی فرد هتاک را باعث می شد.
انتهای پیام/
