به گزارش خبرنگار پایگاه تحلیلی و خبری «آذرباخیش» دوازده گروه موسیقی بهاضافه داورها و برخی مدعوین از شهرهای مختلف کشور در این جشنواره حضور داشتند؛ اما هیچکدام به زیارت مزار شمس تبریزی نرفتند و یا بهتر بگوییم که آنها را به زیارت و یا بازدید مزار شمس تبریزی نبردند! حتماً میدانید چرا؟
چندین سال است که به بهانه ساخت بارگاه، در محوطه مزار شمس ستونهای سیمانی کاشتهاند و ما افتخار میکنیم که برای ششمین سال متوالی جشنواره موسیقی و همایش علمی برگزار میکنیم و بنام شمس تبریزی بر خود میبالیم؛ اما از احداث یک بارگاه درخور نام آن عارف چندین سال است که عاجز ماندهایم و هرکدام از ما دیگری را مقصر این قصور قلمداد میکنیم.
برای همایش علمی و جشنواره، میلیونها و شاید میلیاردها هزینه میکنیم و همه دستبهکار میشویم تا به بهترین نحو برگزار شود و برای ساختن بارگاه هیچکدام احساس مسئولیت نمیکنیم و به تذکری و یا درخواستی کفایت میکنیم.
شورای شهر میگوید ساختن بارگاه در حد اختیارات ما نیست، مسئولان شهرستانی و استانی میگویند: این یک پروژه ملی است و از دست ما کاری برنمیآید مگر اینکه بودجهاش تخصیص یابد و دیگران هم آن دیگر تران را مقصر قلمداد میکنند.
اما اگر این پروژه به اتمام میرسید چقدر متولی پیدا میکرد؟ همه ادعا میکردند که در سایه تلاشها و پیگیریهای آنها این پروژه به اتمام رسیده و عکسها در کنار بارگاه بود که فضای مجازی را پر میکرد.
سؤال اینجاست که از این همه جشنواره که برگزار کردیم چه چیزی عاید شهر و مردم شهرمان شده است؟ وقتی این همایشها و جشنوارهها دردی از درد مزار شمس را دوا نمیکنند، چه دردی از دردهای مردم شهر را درمان مینمایند.
آیا در این شهر کسی و یا نهادی هست که بعد از برگزاری هر همایش و یا جشنواره بررسی کند و ببیند که این همایشها و جشنوارهها چه دستاوردهایی برای شهرمان داشتهاند؟ اگر داشتهاند، باید به مردم اعلام شوند و اگر نداشتهاند چرا برنامهها در راستای منافع شهر و مردم تغییر نمیکنند؟
اگر ادعا شود که چنین برنامههایی سبب افزایش روحیه و شادی مردم میشود، آیا با هزینههای بسیار کمتر و با حضور اکثریت مردم نمیتوان چنین کارهایی انجام داد؟
امیدواریم روزی پاسخ این سؤالات را پیدا کنیم البته در کنار بارگاه شمس، همچنان که بارگاه شمس تبریزی نیمهتمام و بلاتکلیف رها شده، سؤالات ما نیز بیپاسخ خواهد ماند.
انتهای خبر/