به گزارش آذرباخیش به نقل از عصر تبیین ، انسانهای نخستین برای تأمین غذایشان بسیار اهل سفر بودند و چون مثل انسان امروزی یخچال نداشتند «آزادی» بیشتری در مسافرت داشتند. آنها در زمستانها حوالی استوا سکونت میکردند و در تابستان به مناطق نزدیک قطبها مهاجرت می کردند.
وقتی به استوا میروید توقع گرما دارید و وقتی به قطب میروید توقع سرما دارید و قاعدتا کاپشن تنتان میکنید حالا تصور کنید همه چیز به هم بریزد و قطب گرم شود و در استوا برف ببارد. در این حال یک اختلال ذهنی و استرس در مخاطب ایجاد میشود. این روایت یک شیوه رسانه ای است که اصطلاحاً به آن استوای سرد و قطب گرم می گویند.
قاعدتا وقتی که گرانی میشود مردم باید اعتراض کنند وقتی که اعتراض می کنند باید کف خیابان بیایند وقتی کف خیابان می آیند؛ یعنی زدوخورد و هزار مسئله دیگر رخ میدهد. این حالت استوا گرم و قطب سرد است؛ اما ناگهان رسانه میگوید باید محیط را برعکس کنیم، یعنی زمانی که همه چیز آرام است با یک مسئله ساده مردم را به کف خیابان می آورند برای مثال رسانه ها تلاش میکند به خاطر یک مؤسسه مالی و اعتباری کوچک، همه مردم را به کف خیابان بیاورند و آن را معضل همگانی کنند.
نتیجه این تکنیک تلاش برای پیوستن به شورشهای حداقلی میباشد و فرد احساس میکند اگر همراه جمعیت و محیط معکوس سازی شده، همراه نشود یا به عبارتی در استوا کاپشن نپوشد دچار استرس خواهد شد.
امروزه آنچه تبدیل به گزارش رسانه ای میشود نوعی صحنه پردازی برای روشن نگه داشتن آتش اعتراضات در بستر رسانه است.
رسانه از شهرهای مختلف به عنوان استودیوهای اصلی ساخت کلیپ و فیلم اغتشاشات استفاده می کند؛ و مکرر مشخص شده که این بازداشت شدگان از ساکنین همان شهر نبوده و برای اجرای پروژه شان دوره گردی کرده اند.
بخش تأسف انگیز ماجرا اینجاست که این فیلم ها اغلب با نقش آفرینی واقعی برخی جوانها ساخته میشود که در واقع خیلی ها نمیدانند در حال بازی در یک صحنه از پیش طراحی شده هستند. همه چیز برایشان مثل فیلم نمایش ترومن به نظر میرسد. ستاره این فیلم نقش مردی را بازی میکند که بدون آنکه بداند از همان زمان تولد در یک نمایش تلویزیونی شبیه سازی شده، زندگی میکند.
رسانه امروز، بیانگر فیلمی است که در صحنه ی نمایش و فیلم برداری جمعیت حداقلی میخواهند با کشتارسازی، تظاهرات کوچک، عملیات های ایذایی، استوای گرم و قطب آرام کشورمان را دستخوش تغییر کنند!
انتهای پیام/
