محمدرادی دبیر اجرایی خانه کارگر شهرستان خوی در گفت و گو با خبرنگار آذرباخیش گفت : کار به عنوان شغل افراد و وسیله درآمد آنان به شمار می‌رود و آن در رابطه میان دولت و مستخدمین و همچنین میان کارگران و کارفرمایان بخش خصوصی معنا پیدا می‌کند.
وی افزود : اما عده‌ای با دارا بودن ابزار تولید و سرمایه از تفوق مادی برخوردار بوده و می‌توانند شرایط خود را به دیگران تحمیل کرده و از تعهدات خویش به آسانی شانه خالی کنند. در مقابل گروهی عظیم که بقای خود و سایر افراد وابسته به آنان، متکی به نیروی کارشان می‌باشد، در وضع نامساعد قرار گرفته و نمی‌توانند در سطح برابر با گروه اول قرار گیرند، لذا در معرض تضییع حقوق و استثمار قرار می‌گیرند. همچنین با صنعتی شدن جوامع، انسان امروزی در معرض فشارهای ناشی از کار، ترس از حوادث، عدم امنیت شغلی و… قرار گرفته است.
رادی با اشاره به مقوله امنیت شغلی کارگران نیز گفت: امینت در لغت به معنی “ایمن شدن، در امان بودن ” است .با توجه به تعریف لغوی امنیت، می‌توان امنیت شغلی را شرایطی تصور نمود که فرد در معرض خطر از دست دادن شغل یا تغییرات شغلی نباشد و برای دستیابی به شغل مناسب، ایمنی لازم را احساس کند. در واقع امنیت شغلی به این مسئله توجه دارد که اشتغال کارگران به خطر نیفتد و کارگر خود را از هر گونه تهدید از دست دادن شغل مصون و ایمن بداند. در روابط میان کارگر و کارفرما به دلیل حاکم نبودن هیچ ضابطه‌ای به منظور جلوگیری از تعدی و تجاوز به حقوق طرف آسیب پذیر از یک سو و نیاز کارگران به کار برای ادامه حیات از سوی دیگر باعث می‌شد که کارگران به راحتی و بدون هیچ عذر و بهانه‌ای کار خود را از دست بدهند. از این رو به تدریج در جوامع مختلف، ضوابط و مقررات حمایتی برای زحمتکشان در نظر گرفته شد.
وی حمایت از کارگران را یک ضرورت دانست و اشاره کرد: در قانون اساسی هر کشور، از جمله قانون اساسی کشور ایران، قوانین کار و تامین اجتماعی و آیین نامه‌ها و مصوبه‌های مربوط، معیارها و موازینی در راستای حمایت از کارگران و برای حفاظت و صیانت نیروی انسانی در نظر گرفته شده است که گاها این قشر ضعیف مورد اجحاف قرار می گیرند.
انتهای خبر/
