همایش بین الملی شمس و مولانا با همه خوبیها و بدیهایش به اتمام رسید اما چیزی که به یادگار ماند شرایط عجیب و غریب این همایش برای عکاسان و خبرنگاران بود

به گزارش آذرباخیش ، همایش بین المللی شمس تبریزی به اتمام رسید، از چند و چون اجرایش و محتوایش خبری ندارم و نمی توانم نظر دهم چرا که در همایش حضور نداشتم، انشاا… که به بهترین وجه برگزارشده و برای شهرمان منشا خیر و پربرکت خواهد شد، پس خداقوت به دست اندرکاران و برگزارکنندگانش

این مطلب را بعد از اتمام همایش نوشتم تا خدای نکرده موجب ایجاد حاشیه نشود.

اما روی سخنم با خبرنگاران محترم و محترمه شهرمان است که با وجود آگاهی از عدم دعوت از سه تن از همکارانشان هیچ اعتراض و گله و گلایه ای نکردند ، البته خودم را نمی گویم که از مدتها قبل می دانستم دعوت نخواهم شد و گله ای هم ندارم و انتظاری هم از همکاران ندارم چرا که در ۲۰ سال نوشتن و منتشر کردن آردهایم را بیخته و الکم را آویزان کرده و در آستانه بازنشستگی هستم و با اینگونه عدم دعوت ها هرگز به نام و امضا و سبک و سیاقم در تاریخ خبرنگاری و مطبوعات بعد از انقلاب خوی خدشه ای وارد نخواهد شد، بلکه منظورم عدم دعوت از بزرگوارانی همچون علی محبوبی با تجربه و یاسین قبولی جوان بود، البته گلایه ام از این بابت نیست چرا که ما خودمان بیش از دیگران در پی حذف همدیگریم!

گلایه ام از این است که برگزارکنندگان همایش از عکاسی منعتان کردند و باز اعتراضی نکردید! مگر نه این است که عکس خبری خود نوعی خبر است !؟ مگر عکس خوب خبری دهها برابر بیش از خبر نوشتاری تاثیر ندارد!؟ مگر حق خبرنگار نیست که عکس دلخواه خودش را از یک رویداد بگیرد؟!

ضمن اظهار تاسف از موسسه ای که دبیرش روزگاری از خبرنگاران بود و چنین دستورالعملی صادر کرد و اعلام آمادگی برای خرید دوربین های عکاسی تان که دیگر لازمش ندارید ، امیدوارم آن روز پیش نیاید که در دعوت نامه خبرنگاران بنویسند:

از شما خبرنگار محترم و محترمه دعوت می شود بدون دوربین و کاغذ و خودکار در فلان جلسه حضور یابید، متن خبر و عکس های جلسه توسط روابط عمومی به شما ارسال خواهد شد.

به قلم خسرو کرمانشاهی

انتهای پیام/